Dag 22 - Inleveren camper en vlucht naar Orlando

We hebben de wekker gezet vandaag om 07:00 want er moet nog veel gebeuren vanmorgen en om half elf moeten we de camper inleveren in Woodstock.

Vannacht zijn we ook een paar keer gewekt, door de trein wel te verstaan. Het spoor gaat vlak langs de camping en het zijn allemaal van die ellenlange vrachttreinen. Omdat er een spoorwegovergang is, toetert de trein en enorm hard en vaak. Jeetje, gelukkig staan we hier 1 nacht. 

Na het ontbijt sturen we de kinderen weer naar het speeltuintje, wat ze geen probleem vinden. Wij pakken de laatste zaken in en dat valt altijd tegen. Zo denk je dat je zat ruimte hebt, maar als alles echt in de koffer moet is het toch een hele klus. 

We maken de camper schoon (ik), legen de tanks (Jef) en om kwart voor 10 zijn we klaar en rijden we weg. De navigatie zegt dat we om half elf aankomen, stipt op tijd dus. En inderdaad, precies om half elf rijden we het terrein op. 

We vertellen gelijk wat er stuk is (een glas en de koffiekan) en dan over de kras aan de achterkant van de camper. Ze kijkt bedenkelijk en gaat 'm nader bestuderen. Ze maakt een rondje in de camper en checkt van alles. Dan vraagt ze aan ons of we zeker weten of wij die kras hebben veroorzaakt, want volgens haar was de kras er al. Ehm.....nou we weten het niet zeker hoor, zeggen we snel. 

Ze laat het papiertje zien waar de kras op vermeld staat, maar ik kan het mij nog herinneren dat ik daarmee een andere kras bedoelde en dat zij deze toen heeft vermeld op het formulier. Maar we gaan graag mee in haar verhaal, want een opluchting! De andere zaken worden ons ook niet in rekening gebracht. 

Een taxi brengt ons vervolgens naar het vliegveld en onderweg zien we dat de meter aanstaat, welke uiteindelijk op 100 dollar uitkomt. Geen idee of wij dat moeten betalen of niet. Maar de chauffeur gaat zonder vreemd op te kijken met een fooi van 5 dollar akkoord. Mooi, blijkbaar betaalt Moturis. 

Als we ons melden bij de buitendesk van Delta zegt de man dat hij ons niet in het systeem heeft staan. O jee...Hij neemt ons mee naar binnen en daar moeten we het verder uitzoeken bij een dame van Delta. Ook haar lukt het niet ons om ons in te checken en ook zij vraagt of we ons vluchtplan hebben veranderd. Niet dus. Maar na een telefoontje (waarheen weet ik niet) lukt het en krijgen we de boarding passen. We zijn heel erg op tijd, gelukkig maar. Dit moet je niet hebben als je een uur voor de vlucht aankomt. 

De rij om de bagage te checken is ook erg lang, dus ondanks dat we erg vroeg waren valt de wachttijd bij de gate gelukkig wel mee. Isabel en Jasper gaan film kijken op hun ipad en om half drie mogen we het vliegtuig in. 

Dit keer een plaatsje bij het raam. 

Ik zit naast Isabel en Jeffrey naast Jasper. Jasper valt al snel in slaap, lekker voor hem. 

Als we net in de lucht zijn, is al te merken dat het een onrustige vlucht wordt, het toestel wiebelt enorm door de turbulentie. 

En dan..... vallen we  voor ons gevoel wel een meter of vijf naar beneden. Iedereen boven de 10 jaar gilt en de vrouw voor mij begint te bidden en te huilen. Ik vind het ook niet echt fijn moet ik zeggen. Ik kijk naar Jeffrey en Jasper achter mij, maar Jasper zag er de lol wel van in en Isabel is ook niet onder de indruk. Bijzonder. Ik doe ook maar zo normaal mogelijk. 

Later gaat het gelukkig iets beter, maar er worden geen drankjes e.d. geserveerd, te veel turbulentie en dus niet veilig voor het cabinepersoneel. 

Het is een kort vluchtje en net als Isabel en ik in slaap zijn gevallen, wordt de landing alweer ingezet. 

Het is overbodig te melden dat iedereen blij is als het toestel weer aan de grond staat. We zijn snel bij de bagageband en de koffers zijn er ook al. Snel door naar de autoverhuur, het is niet ver maar met al die bagage: 2 koffers, 2 grote tassen, een buggy en vier stuks handbagage is het toch een heel gesleep ;-0

Jeffrey gaat in de rij staan bij Alamo en de kinderen raken hun energie kwijt door rond te rennen met Trunkie en Jasper zit er op. Ik doe maar net of ik er niet bij hoor, haha. 

We mogen weer zelf een auto uitzoeken in de rij van "full size". We kiezen een mooie witte, een Nissan die nog maar 15.000 mijl op de teller heeft staan. De bagage past maar net overigens. 

We zijn nog maar net weg en het begint te regenen en we komen terecht in een onweersbui. Het is een heftige, de bliksem slaat een paar keer vlak bij ons in. Prettige wetenschap dat je in een auto veilig zit als het onweert. 

We vinden het hotel zonder problemen en als we de deur openen naar het appartement, vallen we van de ene verbazing in de andere: het is supergroot!

Een hele woonkamer met balkon, 

eettafel, supergrote keuken met koelkast, oven, magnetron etc.

 Een slaapkamer voor Isabel en Jasper met badkamer en een slaapkamer voor ons met een bubbelbad, grote douche en een toilet die bijna net zo groot is als de hele camper. 

Wat een verschil met ons verblijf de afgelopen 2,5 week!

Isabel gaat enthousiast haar laatje inruimen en Jasper rent ook blij heen en weer. 

Ik ruim alvast wat koffers uit, maar we hebben trek gekregen en gaan wat eten in het restaurant beneden. Het is een Irish Pub, en het eten is prima. Na het eten nemen we een kijkje bij het zwembad, wat erg mooi is. Het is tot 22:00 open maar vanavond gaat het voor ons niet meer gebeuren. Isabel vraagt zelfs of ze naar bed mag. 

Ze gaan nog even in het bubbelbad, want tot onze verrassing zelfs sfeerverlichting heeft. 

Morgen doen we rustig aan, gaan we lekker ontbijten, zwemmen en 's avonds even op pad. Of zoiets. We gaan ons hier wel vermaken in dit mooie resort, met een enorm groot en mooi appartement en alle pretparken om de hoek!